"Ik schrok van alle nare en giftige opmerkingen!"
Afgelopen zaterdag was het Pride in mijn geboortedorp Kollum.
3FM had een opgeroepen gedaan om te kijken in welk dorp van Nederland een Pride het hardst nodig was.
Sinds oktober 2020 is gemeente Noardeast-Fryslân officieel een Regenbooggemeente. “De gemeente wil een veilige en gastvrije gemeente zijn voor al onze inwoners en bezoekers. Vooral ook voor de kleurrijke LHBTI+ gemeenschap”. In Kollum is als teken hiervan, na Dokkum, een tweede regenboogbankje in de gemeente geplaatst. Het regenboogbankje is woensdag door de gemeente geplaatst in de speeltuin bij het Kindcentrum. “Wij zetten ons als gemeente in voor een sociaal veilige leefomgeving waar iedereen welkom is, ongeacht afkomst, geloof of geaardheid. Speerpunten in ons beleid zijn zichtbaarheid, acceptatie en emancipatie”, aldus de wethouder.
Nadat dit bankje geplaatst is, is het bankje een aantal keer beklad met verschillende teksten erop: “Gay is niet ok” en iets bijbels (geen idee. Ben ik niet in thuis). Dit was voor veel inwoners de reden om Kollum op te geven voor de oproep van 3FM en kwam uit de bus als “winnaar”. Zaterdag 15 juli was het zover.
Hier ben ik opgegroeid en jong volwassen geworden. Een plek waar ik me nooit echt prettig en op mn gemak heb gevoelt, omdat ik 'niet normaal' was. Als kind werd ik dan ook veel en flink gepest. Ik speelde veel al met meisjes op het schoolplein in de pauzes, of bij ons in de straat, etc. Het was op school voor andere kinderen dan ook de aanleiding om me een meisje te noemen. Dat was het voornaamste scheld woord wat het was.
Als kind snap je niet zo goed waarom andere kinderen dit bij je doen, maar het zorgde wel voor een niet prettig gevoel.
Voor mezelf opkomen ging niet meer, het was ik tegen de rest van de wereld. Onbegonnen werk.
Activisme zit hierdoor ook niet in me. Maar toen ik, via Facebook, hoorde van de Pride in Kollum en sommige reacties voorbij zag komen, voelde ik toch een bepaalde noodzaak om oprechte interesse te tonen in waarom mensen zo afkeurend waren/zijn.
Op een normale respect volle manier ging ik het gesprek aan met sommige mensen. Misschien een beetje naïef, want social media is tegenwoordig een rioolpunt van meningen, disrespect en scheldpartijen geworden, maar ik ging het proberen!
Woorden als Pedofilie promoten (ja echt), God dit en dat, door de strot duwen, normaal doen, etc. vlogen me om de oren. Ik schrok van alle nare en giftige opmerkingen. Dat mensen dit überhaupt durfde te schrijven en te posten als reactie!!
Dit was ook het moment dat ik het moest loslaten en niet meer in discussie te gaan deze internet trollen. Ik begrijp oprecht niet dat mensen vanachter een scherm kunnen denken: ja, dit is wat ik ga schrijven, dit is echt mijn mening.
Zelfs nu nog merk ik dat ik er last van heb van alle dingen die er gezegd en geschreven zijn. Het heeft effect op me als persoon, als mens, waar je niet te lang over na moet denken.
Veel mensen hebben het over "normaal doen". Ik weet nog steeds niet wat mensen hier mee bedoelen?! Wat is normaal? Wie bepaalt dat? Mag je jou-normaal opleggen aan iemand anders? Of kan het je wereld verbreden door soms op een andere manier te kijken naar de wereld? Wat maakt het uit dat we niet allemaal volgens de zelfde "regels" leven. En nee, kom niet aan met "leven en laten leven", dat brengt het gesprek niet verder.
Bijkomend voordeel = dat je extra blij wordt van de mensen om je heen die je supporter no matter what, je behandelen als gelijke en niet anders naar je kijken omdat ik (al 20 jaar!) met een man samen leeft. Plus; ik was vroeger niet alleen! Toen hebben we er niks mee gedaan, maar nu geeft dat een extra sterke connectie.
"Always be yourself! Unless you can be a Unicorn, then always be a Unicorn!"
#proudgay #pridekollum #trotsopdotdorp #trotsopdemensendiewelgevenomanderemensen
Reactie plaatsen
Reacties