“Er is een probleem op Eindhoven Airport. De helft van de gasten staan daar vast en de fotograaf ook!”
Soms dan gebeuren er van die dingen, waarvan je denkt: He? Hoe dan? Wij waren net verhuisd naar ons nieuwe huis en ik moest mijn fotografie-business helemaal opnieuw ontdekken. Want andere regio, nieuwe mensen, etc. In Cuijk was ik gestart, maar COVID-19 hield aan en de ene lockdown naar de andere volgde elkaar op. Dus ja, dat maakte het ontzettend lastig om iets van de grond te krijgen. Het werd opnieuw nadenken, wat wil ik, hoe wil ik het en hoe ga ik dat vorm geven. Ik zat nog helemaal in de onderzoeksfase. Wat ik al wel wist is dat ik portretten, en dan met name de fine art portretten, meer wilde gaan onderzoeken. Echter zijn er zoveel andere leuke dingen om te fotograferen en ook dat wilde ik gaan onderzoeken en een kans geven. Zo ook een bruiloft.
“Dan neem ik mijn buurman mee, die is fotograaf!”
Mijn Buuf Annemieke heeft haar eigen kapsalon aan huis. Het is er altijd gezellig druk. Ze is een mega enthousiaste vrouw en ziet de ene kans na de andere kans (kan ik nog iets van leren). Op een dag zat ik bij haar in de salon en ze was iemand aan knippen/kleuren. Deze mevrouw ging trouwen en wilde graag dat Annemieke haar bruidskapsel ging doen. Super leuk. Uit het niets zegt ze: “Dan neem ik mijn buurman mee, die is fotograaf!” Ik schrok, want ja klopt, maar nog nooit een bruiloft gedaan, hoewel ik dat wel graag wilde proberen, maar geen idee… Oftewel blinde paniek van binnen! Ik besloot ook maar direct om eerlijk te zijn; “lijkt me heel leuk om te doen, maar wil toch eerst een keer met iemand meedraaien en ervaren hoe het is.” Zo, ik had mezelf gered.
De vrouw gaf toe dat ze al een fotograaf hadden voor hun grote dag, maar dat ik best mee mocht komen om te ervaren hoe het was. Appartement was geregeld. Tickets zelf betalen. Dikke prima. Ik werd er spontaan enthousiast van, zo enthousiast dat ik het gedeelte van “tickets en appartement” niet gehoord had. Ik was alleen maar bezig met dat dit is wat ik nodig heb om mijn fotografie te ontdekken en te ontwikkelen.
“OOH wa leuk” zei Annemieke, “Dan gaan we samen naar Ibiza….”. Ibiza?? IBIZA!!! Dit gedeelte had ik gemist geloof ik. Met stomheid geslagen wist ik niet meer wat ik moest zeggen; Geweldig, OMG, wat vet en wederom blinde paniek. Mijn eerste bruiloft meekijken op Ibiza?? Nee, dat is te mooi om waar te zijn! OMG, Ibiza! nog nooit geweest! Ibiza is duur… Hoewel mijn Buuf overal kansen in ziet, zag ik al allemaal beren op de weg. We hadden namelijk net onze ribben verkocht voor het huis waar Richard nog druk met de verbouwing bezig was, het geld was redelijk op, en Richard zat nog zonder baan… Hij (mijn kalmerende vent) zag dat allemaal niet en wilde dat ik ging!
Na wat dingen uitzoeken, tickets geboekt, auto gereserveerd, was het in juni 2022 zover; We gingen naar IBIZAAAAA (ik heb, toen het nog makkelijk was om views te scoren, een reel gemaakt van de reis er naar toe. Deze vind je onderaan)! Eerlijk is eerlijk, ik vond het mega spannend. Ik ging met mijn nieuwe Buuf (die ik nog helemaal niet zo goed kende) op reis, ik kende de mensen van de bruiloft niet (ik had de bruid 2x gezien) en ik ging naar een vreemde bestemming. Allemaal dingen buiten mijn (toen nog) comfortzone. Maar “niks aan de hand, je gaat alleen maar mij kijken met de bruiloft en Annemieke helpen waar nodig. En verder gewoon lekker genieten!”. Op donderdag ochtend zaten wij om 12 uur te lunchen op het strand op Ibiza! Heerlijk. De bruiloft was zaterdag, dus de donderdag & de vrijdag waren van ons. We hadden een huurauto waarmee we lekker konden touren over het eiland. Ibiza stad, cocktails, eten… Het was heerlijk.
Er was een gevaarlijke situatie (bommelding-achtig)
Op vrijdagavond zouden we het bruidspaar ontmoeten en de locatie gaan bekijken, maar halverwege de dag kreeg Annemieke een berichtje van de Bruid; Er is een probleem op Eindhoven Airport. De helft van de gasten staan daar vast en de fotograaf ook! Er was een gevaarlijke situatie (bommelding-achtig). Er vertrokken geen vluchten meer en alles was ontruimd. Best een ding! En natuurlijk super vervelend voor het bruidspaar. “Familie en vrienden die er niet bij kunnen zijn, omdat de vlucht is geannuleerd”. Dat is wat er door mijn hoofd ging. Annemieke zag weer een kans; “Jij kan toch foto’s maken van de bruiloft als de fotograaf niet kan komen?”. Tuurlijk kan dat, maar laten we eerst even afwachten.
In de avond gingen we naar de locatie waar de dag zich af zou spelen en troffen we een vrij nerveus koppel, wat ontzettend baalde van de hele situatie in Nederland. Gelukkig was het allemaal loos alarm en heeft een groot deel van de gasten de vlucht om weten te boeken en konden ze op tijd naar Ibiza afreizen. Enige ding was, je raad het al, de fotograaf. Die had geen zin om extra te betalen voor het ticket en besloot niet af te reizen naar Ibiza… (hartkloppingen XL). En daar was Annemieke weer; “Maar Ees is er!”. En wederom kwam de blinde paniek om de hoek. “Ok, Ees, Je gaat deze mensen helpen. Het is hun trouwdag, jij bent er met je apparatuur en je gaat doen wat je kan” was ik tegen mezelf aan praten. Zo heb ik het ook op tafel gelegd bij het bruidspaar: “Ik ga mijn uiterste best doen, maar zonder verwachtingen!”. Ze waren uiteraard mega blij dat ik dit kon en wilde doen. Nu hopen dat vanaf nu, alles soepel verloopt.
Terug in het hotel heb ik een lijst gemaakt van dingen die niet fout mogen gaan. Denk aan de de ‘first look’, het ja-woord, ringen, etc. Allemaal van die momenten die je niet nog een keer over kunt doen, omdat de eerste emotie het belangrijkste is. Na een paar “aanmoedigingsborrels” gingen we vroeg naar bed en zaterdag vroeg weer op, want het beloofde een lange en warme dag te worden.
En wat was het een geweldige (bloed hete) dag, met ontzettend leuke en mooie mensen. Ik had geen droog plekje kleding meer aan van al dat rennen. Het was heel fijn om een lijstje te hebben van dingen die ik gefotografeerd wilde hebben. Gelukkig was er een videograaf die me lekker mee op sleeptouw nam en me heel veel wist te vertellen over het vastleggen van een bruiloft. Wat me ook absoluut heeft geholpen en nog meer inzichten heeft gegeven. Een trouwdag fotograferen is niet alleen mooi, maar ook ontzettend pittig om te fotograferen. Je ogen en oren staan constant aan, omdat je niks wilt missen. Ik zo ontzettend veel geleerd tijdens de heel dag en alles wat er daarna bij kwam kijken. Een heel waardevolle ervaring die ik niet had willen missen. Het was een ervaring om nooit meer te vergeten. En zo als Annemieke wel vaker zegt; “Het moest zo zijn!”
Laat hieronder een opmerking achter en laat me weten hoe jij zou reageren in zo’n situatie. Ik kijk uit naar je reactie!
